Uragavagga

Vasalasutta

133 Evaṃ me sutaṃ—  ekaṃ samayaṃ bhagavā sāvatthiyaṃ viharati jetavane anāthapiṇḍikassa ārāme. Atha kho bhagavā pubbaṇhasamayaṃ nivāsetvā pattacīvaramādāya sāvatthiṃ piṇḍāya pāvisi. Tena kho pana samayena aggikabhāradvājassa brāhmaṇassa nivesane aggi pajjalito hoti āhuti paggahitā. Atha kho bhagavā sāvatthiyaṃ sapadānaṃ piṇḍāya caramāno yena aggikabhāradvājassa brāhmaṇassa nivesanaṃ tenupasaṅkami.

134 Addasā kho aggikabhāradvājo brāhmaṇo bhagavantaṃ dūratova āgacchantaṃ. Disvāna bhagavantaṃ etadavoca—  “tatreva, muṇḍaka; tatreva, samaṇaka; tatreva, vasalaka, tiṭṭhāhī”ti.

135 Evaṃ vutte, bhagavā aggikabhāradvājaṃ brāhmaṇaṃ etadavoca—  “jānāsi pana tvaṃ, brāhmaṇa, vasalaṃ vā vasalakaraṇe vā dhamme”ti? “Na khvāhaṃ, bho gotama, jānāmi vasalaṃ vā vasalakaraṇe vā dhamme; sādhu me bhavaṃ gotamo tathā dhammaṃ desetu, yathāhaṃ jāneyyaṃ vasalaṃ vā vasalakaraṇe vā dhamme”ti. “Tena hi, brāhmaṇa, suṇāhi, sādhukaṃ manasi karohi; bhāsissāmī”ti. “Evaṃ, bho”ti kho aggikabhāradvājo brāhmaṇo bhagavato paccassosi. Bhagavā etadavoca—

116.

136 “Kodhano upanāhī ca,

pāpamakkhī ca yo naro;

Vipannadiṭṭhi māyāvī,

taṃ jaññā vasalo iti. (1)

117.

137 Ekajaṃ vā dvijaṃ vāpi,

yodha pāṇaṃ vihiṃsati;

Yassa pāṇe dayā natthi,

taṃ jaññā vasalo iti. (2)

118.

138 Yo hanti parirundhati,

gāmāni nigamāni ca;

Niggāhako samaññāto,

taṃ jaññā vasalo iti. (3)

119.

139 Gāme vā yadi vā raññe,

yaṃ paresaṃ mamāyitaṃ;

Theyyā adinnamādeti,

taṃ jaññā vasalo iti. (4)

120.

140 Yo have iṇamādāya,

cujjamāno palāyati;

Na hi te iṇamatthīti,

taṃ jaññā vasalo iti. (5)

121.

141 Yo ve kiñcikkhakamyatā,

panthasmiṃ vajantaṃ janaṃ;

Hantvā kiñcikkhamādeti,

taṃ jaññā vasalo iti. (6)

122.

142 Attahetu parahetu,

dhanahetu ca yo naro;

Sakkhipuṭṭho musā brūti,

taṃ jaññā vasalo iti. (7)

123.

143 Yo ñātīnaṃ sakhīnaṃ vā,

dāresu paṭidissati;

Sāhasā sampiyena vā,

taṃ jaññā vasalo iti. (8)

124.

144 Yo mātaraṃ pitaraṃ vā,

jiṇṇakaṃ gatayobbanaṃ;

Pahu santo na bharati,

taṃ jaññā vasalo iti. (9)

125.

145 Yo mātaraṃ pitaraṃ vā,

Bhātaraṃ bhaginiṃ sasuṃ;

Hanti roseti vācāya,

Taṃ jaññā vasalo iti. (10)

126.

146 Yo atthaṃ pucchito santo,

Anatthamanusāsati;

Paṭicchannena manteti,

Taṃ jaññā vasalo iti. (11)

127.

147 Yo katvā pāpakaṃ kammaṃ,

Mā maṃ jaññāti icchati;

Yo paṭicchannakammanto,

Taṃ jaññā vasalo iti. (12)

128.

148 Yo ve parakulaṃ gantvā,

Bhutvāna sucibhojanaṃ;

Āgataṃ nappaṭipūjeti,

Taṃ jaññā vasalo iti. (13)

129.

149 Yo brāhmaṇaṃ samaṇaṃ vā,

Aññaṃ vāpi vanibbakaṃ;

Musāvādena vañceti,

Taṃ jaññā vasalo iti. (14)

130.

150 Yo brāhmaṇaṃ samaṇaṃ vā,

Bhattakāle upaṭṭhite;

Roseti vācā na ca deti,

Taṃ jaññā vasalo iti. (15)

131.

151 Asataṃ yodha pabrūti,

Mohena paliguṇṭhito;

Kiñcikkhaṃ nijigīsāno,

Taṃ jaññā vasalo iti. (16)

132.

152 Yo cattānaṃ samukkaṃse,

Pare ca mavajānāti;

Nihīno sena mānena,

Taṃ jaññā vasalo iti. (17)

133.

153 Rosako kadariyo ca,

Pāpiccho maccharī saṭho;

Ahiriko anottappī,

Taṃ jaññā vasalo iti. (18)

134.

154 Yo buddhaṃ paribhāsati,

Atha vā tassa sāvakaṃ;

Paribbājaṃ gahaṭṭhaṃ vā,

Taṃ jaññā vasalo iti. (19)

135.

155 Yo ve anarahaṃ santo,

Arahaṃ paṭijānāti;

Coro sabrahmake loke,

Eso kho vasalādhamo;

Ete kho vasalā vuttā,

Mayā yete pakāsitā. (20)

136.

156 Na jaccā vasalo hoti,

Na jaccā hoti brāhmaṇo;

Kammunā vasalo hoti,

Kammunā hoti brāhmaṇo. (21)

137.

157 Tadamināpi jānātha,

Yathāmedaṃ nidassanaṃ;

Caṇḍālaputto sopāko,

Mātaṅgo iti vissuto. (22)

138.

158 So yasaṃ paramaṃ patto,

Mātaṅgo yaṃ sudullabhaṃ;

Āgacchuṃ tassupaṭṭhānaṃ,

Khattiyā brāhmaṇā bahū. (23)

139.

159 Devayānaṃ abhiruyha,

Virajaṃ so mahāpathaṃ;

Kāmarāgaṃ virājetvā,

Brahmalokūpago ahu;

Na naṃ jāti nivāresi,

Brahmalokūpapattiyā. (24)

140.

160 Ajjhāyakakule jātā,

Brāhmaṇā mantabandhavā;

Te ca pāpesu kammesu,

Abhiṇhamupadissare. (25)

141.

161 Diṭṭheva dhamme gārayhā,

Samparāye ca duggati;

Na ne jāti nivāreti,

Duggatyā garahāya vā. (26)

142.

162 Na jaccā vasalo hoti,

Na jaccā hoti brāhmaṇo;

Kammunā vasalo hoti,

Kammunā hoti brāhmaṇo”ti. (27)

163 Evaṃ vutte, aggikabhāradvājo brāhmaṇo bhagavantaṃ etadavoca—  “abhikkantaṃ, bho gotama…pe…  upāsakaṃ maṃ bhavaṃ gotamo dhāretu ajjatagge pāṇupetaṃ saraṇaṃ gatan”ti.

164 Vasalasuttaṃ sattamaṃ.