9.1.6 Anuruddhasutta

Vanasaṃyutta

Vanavagga

Anuruddhasutta

226. 1402 Ekaṃ samayaṃ āyasmā anuruddho kosalesu viharati aññatarasmiṃ vanasaṇḍe. Atha kho aññatarā tāvatiṃsakāyikā devatā jālinī nāma āyasmato anuruddhassa purāṇadutiyikā yenāyasmā anuruddho tenupasaṅkami; upasaṅkamitvā āyasmantaṃ anuruddhaṃ gāthāya ajjhabhāsi—

1403 “Tattha cittaṃ paṇidhehi,

yattha te vusitaṃ pure;

Tāvatiṃsesu devesu,

sabbakāmasamiddhisu;

Purakkhato parivuto,

devakaññāhi sobhasī”ti.

1404 “Duggatā devakaññāyo,

sakkāyasmiṃ patiṭṭhitā;

Te cāpi duggatā sattā,

devakaññāhi patthitā”ti.

1405 “Na te sukhaṃ pajānanti,

ye na passanti nandanaṃ;

Āvāsaṃ naradevānaṃ,

tidasānaṃ yasassinan”ti.

1406 “Na tvaṃ bāle vijānāsi,

yathā arahataṃ vaco;

Aniccā sabbasaṅkhārā,

uppādavayadhammino;

Uppajjitvā nirujjhanti,

tesaṃ vūpasamo sukho.

1407 Natthi dāni punāvāso,

devakāyasmi jālini;

Vikkhīṇo jātisaṃsāro,

natthi dāni punabbhavo”ti.